Ik woon al vanaf augustus 1982 op de Sterrenberg. Toen ik hier kwam wonen, wilde eigenlijk iedereen hier wel wonen. Door de jaren heen is dit echter veranderd, waar ligt dit aan…….
Ik denk aan de mensen zelf. Als je vroeger om je heen keek, dan zag je dat de buurt aan het verloederen was. Eigenlijk best wel jammer, het is namelijk een hele fijne plek om te wonen. Lekker dicht bij de winkels, 10 min. van Duitsland en 15 min. van België en dan niet te vergeten dat je 5 min. van het mooiste en grootste bos in Limboland verwijderd bent. Waarom verloedert het dan?? Weer denk ik dat het aan de mensen zelf ligt. Als ik terug denk aan vroeger… We zaten buiten, praatten met de buren, de kids speelden met elkaar en iedereen kende iedereen. Als er iets moest gebeuren dan hielp Jan of Piet en andersom hielp Klaas of Kees weer op hun beurt. Nu weet je soms niet eens hoe je buren heten. Ook ik maak me er schuldig aan…. Je ziet de buren bijna niet, dus zullen ze wel niet met je willen omgaan…. ik ga dus denken voor iemand anders. Als ik dan eindelijk de buren aanspreek, blijkt dat zij hetzelfde over mij denken….(zal wel niet met ons willen praten). Nu die drempel overwonnen is, zetten we elkaars vuilnis buiten of de bak weer in de tuin, melden we het bij elkaar als we b.v. een weekend weggaan en letten dan op elkaars huis.
Het kan allemaal zo simpel zijn…. Maar je moet over die drempel en als je dat dan doet blijkt er helemaal geen drempel te zijn maar gewoon een misverstand…Denk dus niet voor een ander maar vraag wat er is!!!
Sinds ik vrijwilliger ben bij het bewonersoverleg en wijkraad kom je vaker bij mensen aan de deur en dan gaan je ogen open…..je ziet mensen die je bijvoorbeeld al jaren gedag zegt, maar: “O woon je hier?” Dat wist je niet, je kende alleen de mensen via de hond. Ik heb van iemand eens gehoord dat als je op straat gewoon tegen iedereen lacht, ze dan opeens gaan teruglachen en na een tijd zeggen ze gedag en zijn/zien mensen er een stuk vriendelijker uit!! Probeer het maar eens…het werkt ook via de telefoon. (Nee die zien je niet lachen, maar het schijnt dat ze het wel merken als je vriendelijk/lachend praat via de tele-foon). Ook kan het schelen als je positief over de buurt bent…. Probeer het maar eens… Als iemand dan begint over ….. “ja maar het groen is te hoog en ze doen er niets aan” vertel dan “nou hier op de Donderberg doen ze nog 2 x per jaar iets aan het groen, ergens anders doet een Gemeente helemaal niks meer”. Of: “Mijn huis tocht zo erg, moet een handdoek voor de deur doen”. Vertel dan eens dat er huizen zijn waar de voordeur niet eens meer dicht kan omdat het huis scheef zakt!! Wat ik hier mee bedoel is, het kan altijd erger, probeer het eens groener te zien… Het gras bij de buren is groener, nee de buren geven het meer water dan jij…..Dus verzorg je eigen gras en kijk eens wat je zelf allemaal hebt.
Maar sinds een tijd zie je dat het weer gaat veranderen, de mensen worden weer wat positiever en het begint met de voortuin…. Het heeft een sneeuwbal effect…. De één doet iets aan de tuin en de ander denkt dat is leuk dat wil ik ook en begint. Of als het niet meer lukt, bel je de Woonzorgbrigade en dan komt er iemand je helpen. (Samen staan we sterk.) Langzaam verandert het wel. Soms gaat het met slechts kleine stapjes vooruit, maar het gáát vooruit.
Natuurlijk wil je dat alles ineens beter is, maar dat lukt niet ineens…. Dus vergeet niet: blijf lachen, er komt een dag dat je zegt…”zie je daar heb ik aan mee gewerkt.”
Wat ik eigenlijk wil zeggen is: kijk niet om je heen wat iedereen heeft of kan, maar geniet van wat je zelf hebt en kunt.
© Diana Bolk – Donderberg wijkblad, maart 2018