Ank loopt samen met haar zoon Hans het winkelcentrum uit. Wat meteen opvalt, is het bijzondere winkelkarretje dat Hans duwt. Ank vertelt dat ze het karretje ooit cadeau heeft gekregen. Door haar reuma kan ze geen zware boodschappen dragen. Op het karretje kan ze leunen en dat is heel handig.

Ank komt bijna elke dag wel in het winkelcentrum voor boodschappen. “Soms zelfs meerdere keren per dag”, lacht ze. Haar zoon Hans heeft een verstandelijke beperking. Toen Hans naar Heel verhuisde, is zij ook naar deze regio verhuisd. “Hans moet vaak naar Heeze en Geldrop. Vanuit Roermond is dat goed te doen”, legt Ank uit.

Ank en Hans zijn bekende gezichten in de buurt. “Iedereen houdt wel een oogje op mijn zoon als ik snel boodschappen doe. Dat is heel fijn.” Ook voor haar vriendinnen uit de buurt staat haar deur altijd open. “Er komt altijd wel iemand binnen voor een bakkie koffie.”

Ank woont inmiddels al 39 jaar in Roermond. Oorspronkelijk komt ze uit Den Haag. Ze heeft de wijk door de jaren heen zien verslechteren. “In sommige woningen komen mensen te wonen die niet echt bijdragen aan een fijne buurt. Ook rondom het winkelcentrum zie ik veel gebeuren. Zo moet je oppassen dat je niet door een snelle fatbike wordt aangereden,” zegt ze. “Maar ondanks alle negatieve veranderingen, blijft dit toch mijn wijkie, mijn thuis.”