(uit Wijkblad Donderberg, maart 2017, door Diana Bolk)
De bonte avond van de Donderböl dit jaar. Ja wat kan ik zeggen…….De ene vindt het leuk de ander moppert alleen maar. We vergeten misschien even dat het allemaal vrijwilligers zijn die het er allemaal effe bijdoen!! Als je dan bedenkt dat het dus geen betaalde baan is, maar gewoon omdat ze het leuk vinden… Wie zijn wij dan om te mopperen…
En dan de spelers… Het is elk jaar weer geweldig wat ze die laten doen en ja ze doen het dan toch maar gewoon…..Bijvoorbeeld op de knieën over het podium rennen-schuiven. En als het publiek dan mee krijgt (de speler vertelt gewoon even waarom hij zo raar loopt) wat er aan de hand is, wordt er bij elke stap “ai ai!” geroepen.
Of als het schilderij echt te veel gedronken heeft en meldt dat zijn fles leeg is, is er het publiek dat gezamenlijk roept “hij gaat weer naar de kelder!”. Maar eigenlijk kunnen de spelers het nooit fout doen…..Gaat het goed dan lachen we om de act en gaat het fout dan lachen we om de spelers.
En dan het dansen: wat wàs het weer geweldig en dan zie je hoe ze genieten….dun, dik , klein en groot allemaal zijn ze welkom bij de dans-meiden en zo te zien aan de choreografie, heeft Carmen het goed in de hand. Er is zelfs een plekje op het podium voor een vaste speelster die nu in het gips zit….wordt gewoon omheen gespeeld.
Het is een familie feest/avond en je moet het nemen zoals het komt. Vrijdags moeten ze nog wat dingen aanpassen of weten ze nog niet helemaal de tekst, geen punt het publiek help ze en roept maar al te graag wat ze denken wat er gezegd moet worden. En juist als het even een beetje fout (wat heet fout) gaat dan lacht de hele zaal… Daar kwamen we toch voor!
Zaterdag de laatste dag en ja dan wordt het water vervangen door echte drank, heeft Dracula helemaal geen stem meer, hangen de schilderijen scheef, maar als dan het slotlied klinkt, jankt weer iedereen….. : “We moeten weer een jaar wachten.”
© Diana Bolk
