Nummer honderd van Wijkblad Donderberg

(uit Wijkblad Donderberg, maart 2017, door Hans Vas)

cover-100e-wijkbladOh oh lieve mensen, het is een feest om ‘ns in het archief te duiken i.v.m. (ons honderdjarig bestaan wou ik zeggen!!) – ons honderdste nummer! Wat dat betreft heeft een lezeres gelijk, die ons in de afgelopen weken aanspoorde om eens af en toe iets uit de oude doos te plaatsen.

Het eerste nummer was in de zomer van 2003 en dat lijkt nog niet eens zo lang geleden, maar als je het leest dan valt je toch onmiddellijk op hoe we vooruit (???) zijn gegaan, in elk geval zijn veranderd. B.v. in het tweede nummer stelt ene Adri Paans zich aan ons voor. Hij is “bewonersondersteuner”. Hij bezigt de historische zin: “bewoners zijn de spil van hun eigen welbevinden in hun wijk”. Ik bedoel maar, waar hoor je dat nog in zulke mooie woorden?

Het Wijkblad heet dan “De Samenwerking”. De naam is d.m.v. een wedstrijd verworven en er waren 10 inzenders maar liefst en de winnaar is, hoe kan het ook anders, ons aller Dondertjesfanaat Chris Dahmen, die toen ook al bestond en nog keurig aangeduid werd met: dhr. Dahmen. En de prijs was maar liefst 50 euri! Het Wijkblad had toen nog geld zat, dat is duidelijk. Boeiend is dat de eerste nummers ook op A5 formaat verschenen, dus in zekere zin zijn we nu weer terug bij af. De kleur lichtblauw was er van meet af aan, reden waarom het Wijkblad jarenlang bekend stond als “het blauwe boekje”.

In nummer 12 staat de heropening van de kinderboerderij en noemen we vrijwilligerswerk “het cement van de samenleving”. Het Winkelcentrum heet dan nog “Shopping Center” en bij de naam Berry van der
Donk krijg je natuurlijk de tranen in je ogen… Wat waren we toch degelijk en respectvol in die tijden. Er worden bijvoorbeeld spullen gevraagd voor een rommelmarkt: “indien u nog bruikbare spullen op zolder/in de garage hebt staan en deze ter beschikking wilt stellen, zijn wij u zeer erkentelijk”. Zó! Er was een zogenaamde “drugsoverlastlijn” (die zou nu constant overbelast zijn) en er waren nog huismeesters in de flats achgossie… Maar niet lang meer, allerlei acties werden er op touw gezet om hen terug te krijgen en jongerencentrum Gotcha was in oprichting. Het Wijkblad vraagt zich af in die dagen of het een voldoende grote letter heeft gekozen. Iets wat nu weer speelt, met ons terug naar A5 gaan. Wat waren we lief in die tijd: “de wijkbewoners die op vakantie gaan wensen wij aangename dagen toe en een voorspoedige thuiskomst. Diegenen die later op vakantie gaan wensen wij sterkte toe want zij zullen nog even moeten wachten op de zon en de welverdiende rust’’. Toen was een vakantie nog gegarandeerd zon en rust. Boy! In de tent met Koninginne-dag is het gezellig tot in de late uurtjes, eethuis Nazar profiteert er ook van en in de Componistenbuurt start het project “Buurthulp Graag Gedaan”… “een georganiseerde vorm van ouderwetse burenhulp”. Hoezo doet ons dat aan de Woonzorgbrigade van nu denken? Alles herhaalt zich.

wijbkblad-2003-2017Dan, met ingang van nummer 19, in januari 2007, ziet het Wijkblad er opeens alweer vertrouwder uit en heet gewoon Wijkblad Donderberg. Maar toch. De Sint Maarten optocht is “een stoet van licht en verbroedering en een feest van goedheid en deemoed”. Behalve dat er af en toe andere fotootjes gebruikt worden op de kaft, blijft het uiterlijk nagenoeg hetzelfde tot 2012. De redactie klaagt dat ze ‘slechts’ uit vijf personen bestaat. Nou als je dat met nu vergelijkt, was dat dus toen een luxeprobleem. De adverteerders en sponsoren zijn ons door de jaren heen heel erg trouw gebleven, dat valt ook op. En de firma’s die intussen zijn verdwenen natuurlijk, dat is ook een tranentrekker: bakkerij Leynders, bakkerij Gubbels, ’t aparte chocoladewinkeltje tegenover Koos Vissers de groenteboer, Koos zelf, Betty, onze super boutique van jaren en jaren waar menig Donderbergs maedje nog de kast van vol heeft hangen, drogisterij Routs, slager van Rey, de Rabobank etc.

Pas in september van dat jaar, als we bij Kleur je Wijk er een subsidie voor aanvragen, verschijnen we met een buitenkaft in vierkleurendruk. Opeens zijn we een soort Donderglossy, zien we er stukken professioneler/moderner uit en ongetwijfeld zal wat u nu in handen heeft ook nog niet het laatste zijn van de andere gezichten die wij u kunnen tonen.

Maar ja, lieve mensen, in wezen… Verandert er niet veel. U en ik zijn nog steeds ouwe trouwe Donderbergers, ons kent ons en echt de beroerdsten niet en we zijn hoe dan ook nog altijd in voor een nòg mooiere toekomst! Proost zou ik zeggen, op uw gezondheid en nog vele vele jaren een mooi Wijkblad meer!

(door Hans Vas)