(uit Wijkblad Donderberg, januari 2017, door Diana Bolk)

Het is 09:00 uur, even naar de winkel lekker vers brood halen.
Kom je je huis uit, moet je over een plank lopen omdat de straat open ligt i.v.m. een nieuwe gasleiding. Je schoenen onder het zand, dus ‘n paar keer stampen en doorlopen. Je loopt langs het grasveld komt er een hond op je afgerend….tuurlijk loopt hij los, springt tegen je aan….Zegt het vrouwtje ….”nou dat doet hij nou nooit”. Maar nu effe wel, tegen mijn jas die nu onder het zand zit… Je weet wel de straat ligt helemaal open.

Vol goede moed loop je door, je moet oversteken en dat doe je netjes via het zebrapad…. Ben ik de enigste die weet dat het een zebrapad is en dat auto’s moeten stoppen zodra jij laat zien dat je wil oversteken? Oké dus effe wachten tot alle auto’s voorbij zijn en dan oversteken. Wel opschieten want er komt een auto de hoek om en die heeft mij vast niet gezien en ik wist niet dat hij de hoek om ging, want je weet wel ‘n knipperlicht om richting aan te geven is een optie in de auto van tegenwoordig…

Goed, we gaan verder naar de winkel nog eerst even. Staan er twee auto’s geparkeerd en een dame met een rolstoel, dus je komt nu met geen mogelijkheid bij dat pingding, de geld-automaat…. Je vraagt netjes aan de persoon of je er door mag en die geeft de auto de schuld. Maar ik hoef toch niet op de weg te gaan lopen om verder te kunnen….. Oké je wilt pinnen, het is eind van de maand er staat nog 16 euro op dus kan je maar 10 euro pinnen … Dus niet want er zitten weer ‘s alleen maar briefjes van 50 in….gggrrr. Oké klein geld voor brood hebben we nog wel.
Dus, op naar de winkel, je pakt je brood, praat wat met de mensen en sluit aan bij de kassa. Sorry de snel-kassa, je weet wel die met die sigaretten. Staat er iemand voor je met een óvervol mandje. De bediende zegt niets en begint het mandje leeg te maken. Er staat een vrouw achter mij, die staat de duwen en ik vraag netjes …. “heeft U erge haast, moet U misschien naar U werk?” Haha vrouw is 90+ , hoezo die heeft haast!!! Nee ze ergert zich aan het volle mandje, maar zegt niks, ik dus ook niet.

Uit de winkel moet je door een groep jongens waar de mensen van zeggen “best eng”, maar gelukkig ik ken de meeste en ze zeggen gewoon gedag en gaan opzij.
Moet je weer oversteken maar dit doe je niet bij het zebrapad heeft toch geen zin….Tot mijn schrik stopt er gewoon een auto, zodat ik over kan steken. Moest wel rennen, want een andere auto reed er gewoon omheen… En weer kom je auto’s tegen zonder richtingaanwijzers, maar dat zijn we al gewend, dus kijk je naar de richting van de banden…. Oké hij gaat de hoek om, hahaha en jij blijft staan en wacht.

Verder lopend hoor je een vrouw schreeuwen je blijft staan en kijkt wat er aan de hand is….Ze is haar ex tegengekomen en vertelt nu aan haar zoon wat een K….vent dat is. Ja ook dat hoort bij zijn opvoeding denk ik. Loop maar verder straks denken ze nog dat ik me er mee wil bemoeien (IK toch niet…!)
Bijna thuis kom je langs het grasveldje. De mensen zijn er weer de week kwijt en de hoop met plastic zakken begint alweer flink te groeien….Niet over nadenken, gewoon doorlopen. Ik ga niet weer de gemeente bellen. Aangekomen bij ons blok gaan m’n schoenen weer effe door het zand naar de deur. Goed stampen anders neem ik alle zand mee naar binnen.

Binnen gekomen schenkt mijn man net een kopje thee in….”Dacht daar heb je wel trek in”. De dag kan niet meer stuk. Xx

De volgende dag denk je daar gaan we weer…… Niks is minder waar hier op de Donderberg: elke dag is anders en ik zou geen dag willen missen!!!