(uit wijkblad Donderberg, maart 2017, door Hans Vas)
ROEPIE ROEPIE MEZEN
Mezen houden ons eigenlijk altijd voor de gek. Zeker als je zoals ik geen tuin hebt en een te hoog balkon voor mezen-bereik. Dan zijn ze er de hele winter niet. Of nog erger (want je gelooft alle nepnieuws en zo): uitgestorven of op de rode lijst. U met een tuin weet wel beter, want ze komen bij u af en toe gerust wel voorbij gekwetterd. Hoewel…
Er is iets zeer merkwaardigs aan de hand bij alle vetbollenophangers, pindakaaspotten-serveerders, pindaasaaneentouwtje-rijgers. Het is niet standaard, want dat maakt het nou net extra ingewikkeld, maar op de meeste plaatsen, wordt er niet meer van het vet gegeten, hangen de pinda’s te verpieteren aan de touwtjes, kun je de pindakaas beter op je eigen boterham smeren. Als het weer ’s héél zacht is komen ze in drommen en eten alles en de oren van je kop. Als het ijskoud is en ze zouden moeten komen, zie je geen enkele gevleugelde vriend. Het is voor veel mensen om dol van te worden. Ik vraag me af met hoeveel van die opgeklopte rommel tuincentra en zo blijven zitten.
Ik bedoel dan die vogeltaarten en zo: waanzinnig opgestapelde voerbouwsels voor heel veel geld te koop. En vervolgens slechts wegsmeltend in de regen en de wind…. Enfin, u denkt, waar heeft die man het over, want u hoort ongetwijfeld tot de uitzonderingen: bij u eten ze altijd en alles. Maar bijvoorbeeld in de Ontmoetingsruimte in de Donderie hebben we ook een grote voerplank en daar blijft het soms ook weken doodstil. Ik zal wellicht wat info erover hebben gemist want ik lees/hoor/zie ook niet alles, dus graag hoor ik het als er nieuws is omtrent dit merkwaardige verschijnsel.
Dàn lengen de dagen…
En opeens zit het VOL mezen. Meestal gewoon alleen kool- en pimpelmezen, maar dat is ook meer dan genoeg. Vanuit elk struik en boom boven je lachen ze je uit. Ze roepen naar elkaar en naar ons dat het een lust is en al in februari als er alweer een vorstperiode is voorspeld, lachen ze om die praatjes en vieren de naderende lente dat het een lust is. Ze maken tegen alle winters een lange neus en al ons geredeneer vinden ze al helemaal onzin. Het geeft de Donderburger moed. Ze komen nog steeds niet op mijn balkon, maar dat hoeft ook niet want ze roepen mij net zo als iedereen van overal tot de vrolijke orde. Ze lappen alle onheilsvoorpellingen aan hun laars en ze zijn met honderden en overal. Beste natuurliefhebbers, we kunnen dus weer ‘s dankbaar zijn. Stel je voor er waren alleen mensen. Of honden. Pfff… Katten okay, die hebben wel iets van een mees, zo van wat kan het bommen, het zit wel goed. In het bos heb je dan nog kuif-, staart-, matkop-, glanskop-, zwarte mezen en in het riet zelfs iets wat baardmannetje heet. Af en toe wijkt dat ook uit naar de Donderberg dus: blijft oplettend.
Veel genoegen in deze wereld bóórdevol mezen!
© Hans Vas, NATUURLIJK De Donderberg! (39)
