Wat WAREN we blij dat we eindelijk zitten konden tijdens ons wekelijks boodschappensjouwen in ons Winkelcentrum. De bankjes waren ook een onmiddellijk succes en er is zelfs al een setje versleten, die waren niet helemaal goed of zoiets, weet ik ‘t: net als u kijk ik er ook al boodschappen doend naar en meer niet.

Bijna. Eén keer uitgezonderd namelijk, toen ze me vroegen de Bromelia’s, die onder die grote boom waren geplant, te vervangen. Want die waren uitgebloeid, er zat weinig kleur meer in. Maar al te nor-maal voor een Bromelia. Dus verder nergens bij nagedacht en vijf bontge-kleurde verschillende nieuwe gekocht.

Okay dat doe je dan gewoon en staat er verder niet bij stil. Wel was er intussen één van de kussentjes verdwenen, die met dat petje. Maar dan denk je ook: die komt misschien nog wel gewoon terug: pootjes gekregen. Maar inmiddels… Enfin, u heeft het waarschijnlijk ook allang gezien: alles heeft er pootjes gekregen en vooràl het leven zelf, want wat er nog staat aan planten is al dood of stervende. Alle glorie van waar we zo blij mee waren is er vanaf.

Geen idee wat de plannen zijn, nogmaals ik zit net als u niet in die club, maar wellicht heeft ’t wel zin ’s te melden dat we dat GROEN hier missen en in GODSNAAM zet er geen nieuwe echte planten meer in want hoe onnozel kunnen we zijn: in zo’n Winkelcentrum waar dagelijks duizenden mensen passeren er vanuit gaan dat niemand ooit ’s iets anders dan water in die bakken zal gooien…

Dat gebeurt natuurlijk heel snel. Het flesje drank dat je niet meer lust, of het bekertje koffie: hup in de plantenbak. Oh ik breng u op ideeën! Nou bij kunstplanten, waar ik net als u eigenlijk helemaal niet van hou, maakt het toch niks meer uit. Want dat is de enige optie nog lijkt me. Dat ze er in hemelsnaam niet meer geld aan echte planten aan spenderen: kunnen ze beter aan u en mij geven dan. Of helemaal niks meer, òf kunstplanten.

Waar we ons mee bemoeien denk ik nu ik dit schrijf. Nou pure betrokkenheid, meer niet. Er is hopelijk allang een plan voor bij de ècht betrokkenen, maar u en ik wisten dat niet. Of het circuleert al heftig op de sociale media, geen idee. Toegegeven, we roepen dus maar wat, maar dat is toch ook één van de taken van dit blaadje: dingen signaleren.

Ik heb in elk geval nog geen nieuwe bromelia-opdracht ontvangen en die zal ik ook weigeren uit te voeren dan als men op dat onzalig idee komt.

Het wordt lente, maar het is herfst in de plantenbakken van ons Winkelcentrum. Niet lang meer, hoop ik dan met u.

© Hans Vas – Donderberg Wijkblad, editie april 2018