(uit Wijkblad Donderberg, augustus 2018, door Ida Kersten)
Wie lang leeft en uitdagingen niet uit de weg gaat, heeft vele verhalen te vertellen. Dat geldt ook voor Trinette. Bijna een eeuw geleden wordt Trinette geboren op 6 november 1924 in Wolder (Maastricht) in een kroostrijk gezin.
Trinette vertelt: “Ik had acht broers en vijf zusjes. Ik was nummer 12. Ach, het is allemaal zo lang geleden. Maar ik weet wel dat ik na de mulo ging werken als ‘kinderjuffrouw’. Mijn eerste betrekking was bij de dochter van de gouverneur van Limburg. Ik had een uniform aan, moest alles doen voor de kinderen en mocht absoluut niet met het keukenpersoneel praten. Ja, het was de tijd van rangen en standen”.
Ik ben wel benieuwd hoe en waar ze Cor, de liefde van haar leven, heeft leren kennen. Daarin speelt het lof, een katholieke kerkdienst op zondagmiddag, een belangrijke rol. Als Trinette haar broer Jo gaat afhalen na het lof maakt ze kennis met Cor. Voor Cor is er geen twijfel mogelijk: Trinette wordt zijn vrouw. Toch zal het nog enige tijd duren. Maar Cor geeft niet op. Vier jaar lang komt hij iedere dag na zijn werk bij Astra, het atelier voor kunst keramiek in Maastricht, haar thuis bezoeken. Op 4 augustus 1948 trouwen zij voor de wet om in aanmerking te kunnen komen voor een huis. Een jaar later trouwen ze voor de kerk. Hun huwelijk wordt gezegend met 3 kinderen. Het gezin blijft wonen in het ouderlijk huis van Trinette waar zij ook zorgt voor haar moeder tot zij overlijdt.
In 1964 maken Trinette en Cor een grote overstap. Ze worden geselecteerd om leiding te geven aan het Katholiek Militair Tehuis (KMT) in Maastricht. Als de kazerne in Maastricht gesloten wordt, verhuizen ze eind jaren 60 naar het KMT in de Steegstraat in Roermond waar ze blijven tot halverwege de jaren 80. Met weemoed denkt Trinette terug aan hun ‘KMT jaren’. “Vroeger werden de jongens voor hun dienstplicht ver van huis geplaatst. Om te voorkomen dat de jongens na hun diensturen op de kazerne gingen zwerven op straat met alle verleidingen van dien, werden de militaire tehuizen opgericht. Voor de jongens waren wij gewoon ‘moeke’ en Cor. Het waren eigenlijk nog kinderen, zo jong. Als ze problemen hadden, gingen ze niet naar de aalmoezenier maar kwamen ze bij mij. Gek is dat ik in Roermond soms nog aangesproken wordt met moeke.
Cor en ik hadden een prachtig leven, ook veel vrijheid. Want zodra de jongens weg waren op bivak, naar huis tijdens het weekend of met de feestdagen, stonden wij ook klaar om er op uit te trekken. Eerst met een klein tentje, toen met een grotere en later met een kleine caravan. We zijn bijna overal in Europa geweest. We zochten kleine campings op en als er te veel Hollanders stonden, reisden we verder. We bleven nooit ergens lang staan. Eigenlijk leefden we op onze reizen als zigeuners. Ik weet nog dat tijdens een winterse uitstap het in onze kleine caravan net zo koud was als buiten, maar we deden het gewoon”. Als in Roermond de kazerne (nu Outlet) gesloten wordt, betekent dit ook het einde van het KMT. In 1986 verhuizen Trinette en Cor naar een eengezinswoning op de Donderberg. Het is voor beiden moeilijk wennen aan de overgang van de drukte van de jongens, zoveel ruimte en vrijheid naar de letterlijke beklemming tussen huizen. Maar ze maken er wat van. Ze blijven reizen en Cor gaat aan de slag in hun voor- en achtertuin en maakt er een bloemrijk paradijs van. Want naast zijn passie voor schilderen en boetseren, is hij ook een liefhebber van alles wat groeit en bloeit.
Aan hun prachtig samenzijn komt in maart 2018 een einde als Cor overlijdt. Voor Trinette breekt een verdrietige tijd aan. Ze komt woorden te kort om te zeggen wat ze voelt. “We zouden dit jaar 70 jaar getrouwd zijn. Hij was zo’n actieve man, altijd bezig met de tuin of schilderen. Hij was ook een goede man. Ik heb Cor nooit boos gezien. Ik mis zijn complimentjes, ik mis alles”.
Als eerbetoon aan haar man wordt op 23 augustus in de Ontmoetingsruimte in de Donderie de tentoonstelling geopend zodat nog meer mensen kunnen genieten van zijn schilderijen en objecten.
