(uit wijkblad Donderberg, juni 2017, door Hans Vas)

Op de speelgoedafdeling van een Kringloop
Is vaak iets wonderbaars te vinden;
Rakend onvermoede plekken in jezelf,
Daar waar gezond verstand je niet kan hinderen.

Eens lag er een mini windgong te wachten,
Waarvan het gepling, meestal vooràl irritant,
Bij anderen altijd, dag en nacht dat gebel,
Je van binnen vaak brengt op ‘n hellende rand…

Maar deze hangt nu toch hier in een deuropening,
Pingend als een druppel van steeds ’t helderste glas,
Niet ergerlijk, maar meer een soort zingen,
Ergens rakend aan een iets diepere Vas…

Het dingetje heeft ook nog een plastic ster godbetert,
Gewoon voor de sier waar je echt niet op lette;
Maar op een wat stroperige dag in april,
Brak de zon erdoorheen, die àlles even resette…

Die plingende ster was opeens stralend roze,
Een soort kerstster of liever pinkster in de ondergaande zon;
Ineens dat vangend in zichzelf voor een paar secondes,
Ik pakte m’n camera en wèg was het beton.

Op die lodderige dag, die te koud was bovendien,
Liet het een printje na van zichzelf in felle kleuren en licht,
Niks meer dof of grauw en de wereld was mooi
En het bracht het stralende land en de toekomst weer in zicht…

Hans Vas