Drie dames zitten aan een tafeltje bij de lunchroom in het winkelcentrum. Het zijn Marry, Tilly en Bep. De lunchroom is vandaag hun verzamelplek. Elke donderdagmiddag komen ze bij elkaar om samen naar de kienmiddag in de Donderie te gaan. Deze activiteit van de Seniorenvereniging vinden de dames een leuk tijdverdrijf. Daar treffen ze een twintigtal andere, hoofdzakelijk dames. “Meestal zijn er maar twee heren bij”, zo vertelt een van de dames.

Juist op dat moment komt een man aangelopen en voegt zich bij de dames. “Kijk dat is onze entertainer. Hij zorgt voor de muziek en zingt graag voor ons”, buldert Marry van de lach. De man, Franck (spreek uit als Frenk), lacht terug en haalt een geluidsbox uit zijn tas. Hij plaatst de box voor zich op het tafeltje. Op zijn telefoon zoekt Franck naar een passend nummer. En al vrij snel knalt een echte Hollandse hit uit de speakers. “Ja, ik weet, ik word wat ouder”, zingt Franck uit volle borst mee. De dames lachen en zingen vrolijk met hem mee. Marry moedigt Franck aan om stevig door te zingen. Het winkelend publiek kijkt verbaasd richting het uitbundige gezelschap. Glimlachend lopen de mensen voorbij. De vrolijke noot heeft een positief effect en vult de ruimte met geluid.

Tussen de nummers door vertelt Franck, dat hij graag bij de lunchroom komt. “Ik lunch hier zo’n twee keer in de week en eens in de week haal ik hier mijn avondeten. Het smaakt hier echt goed en er wordt veel aandacht aan het eten besteed”, zo licht Franck toe.

Dan volgt er een nieuw nummer. Zo gaat het nog eventjes door, totdat het gezelschap richting Donderie vertrekt voor een gezellige kienmiddag.