Aan de Beethovenstraat ligt een gezellig en knus pleintje. Ook Maud woont hier alweer zo’n vijf jaar. “Dit pleintje heeft wel iets dorps. De buren kennen elkaar en er is een sterke band”, vertelt Maud.
Die onderlinge band blijkt ook wel als Maud staat te vertellen. Verschillende buren komen kijken en praten volop mee. Zo zijn ze het er samen nadrukkelijk over eens dat het speelveldje geen visitekaartje vormt voor de buurt. Er is een betegeld gedeelte op het veldje. Dat is bedoeld voor kinderen om te kunnen ballen of krijten. “Niemand van ons begrijpt het waarom er een hegje staat aan de kant waarop de kinderen op het veldje moeten komen. Terwijl aan de andere kant, langs de doorgaande weg, er juist geen afrastering is. Een bal kan dus zo de weg opschieten”, legt Maud uit. Haar buren knikken instemmend. “Ik zit in het buurtoverleg. Daar bespreken we dit soort zaken ook. De laatste keer was de wethouder ook aanwezig. Toen heb ik dit ook aangekaart.”
Een ander kritisch punt is dat auto’s enorm hard rijden in de wijk. “Hier worden vaak echt hoge snelheden behaald. Ik snap niet hoe ze dat voor mekaar krijgen.” Ook over dit punt zijn haar buren het met haar eens.
De gezelligheid in de buurt overheerst. “Een van de mooie dingen hier in de wijk is de jaarlijkse buurtbraderie. Daar komen veel buurtbewoners naartoe. En dat is vooral erg leuk en gezellig”, zo besluit Maud haar verhaal.