(uit Wijkblad Donderberg, april 2017, door Hans Vas)

Ik had er geen hooggespannen verwachtingen van. Eigenlijk was de hoofdreden om te gaan, omdat mijn collega niet kon en die vond het heel zinvol de afgelopen jaren. Verder bedacht ik dat het wel weer de zoveelste oeverloze blabla zou zijn. Zoals die tientallen mensen die bij de voorbereidingsvergaderingen van de Ontmoetingsruimte enthousiast zaten te doen en zelfs bij de opening in drommen, maar daarna zag je ze nooit meer op uitzonderingen na dan. Maar niks van dit al: als u de volgende keer soms een uitnodiging krijgt of hoort waar en wanneer het is, moet u zeker ’s komen. In dat Praatcafé.

Rondleiding en in tuin Basisschool De Kasteeltuin
Dit jaar was het in het complex van Basisschool de Kasteeltuinschool. Ik zeg expres complex want als je zo een rondleiding krijgt door het gebouw (dat hoorde bij het gebeuren) dan weet je niet wat je overkomt hoe GROOT dat het binnen is. En wat er dus allemaal huist onder dat ene Kasteeltuin-dak. Bij de Vincent van Goghschool heb ik overigens altijd hetzelfde: het is binnen veel groter dan wat je er aan de buitenkant van ziet. En we hadden enorme mazzel, want het was vreselijk mooi weer en we konden dus voor het echte informele café- gedeelte lekker in hun tuin zitten. Daar had Multikoken en –Bewegen ook voor de verrukkelijkste hapje gezorgd en de vrouw of dertig schat ik, die er waren en de paar mannen, genoten er zichtbaar van.

Informeel ‘ontmoet en groet’
Het Praatcafé is een informeel ‘ontmoet en groet’ van het WijkOnwikkelingsPlan (WOP). Dit alles om de contacten te verstevigen tussen allen die hier in de wijk met de wijk bezig zijn. Zo was ik bijvoorbeeld met onze bieb daar en het is van de gekke dat wij nog geen contact hebben met de bieb hier in deze school drie straten verder natuurlijk. Er is absoluut een wereld te winnen met wat je allemaal nog zou kunnen samenwerken en elkaar aanvullen of wat ook. En hoe je alleen al elkaar vaak gewoon niet kent.

Mekaar dan eindelijk ontmoet
Daar sta je dan met je grote hart voor de wijk… Bijvoorbeeld naast een mooie mevrouw die meepraatte met Sami van Wel.kom en mij. Ik zeg: ‘ik ben Hans, van het Wijkblad en zo, wie ben jij eigenlijk? Uh wie bent u?’ ‘De directeur van het KEC.’ Dat is dus die nieuwe school tegenover de MTS. En als je dan nagaat dat zowel zij als Godi, de directeur van de Kasteeltuin, het erg belangrijk vinden dat de wijk gebruik van hen maakt, is het best belangrijk dat je mekaar dan eindelijk ontmoet om vanaf daar meer samen verder te kunnen gaan als zich een gelegenheid voordoet. Nogmaals, bij het vòlgende Praatcafé 22 juni: doe mee!

© Hans Vas